συνηττώμαι

και συνησσῶμαι, -άομαι, ΜΑ

ηττώμαι μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἡττῶμαι «νικιέμαι, βγαίνω ηττημένος» (< ἥττων «κατώτερος, υποδεέστερος»)].